Eleonora zou tegenwoordig een voorbeeld van een perfecte vrouw en moeder zijn. Natuurlijk vond ze het niet leuk als haar man weg was, natuurlijk wilde ze dat haar kind bij haar woonde. Ze was zeer geëmancipeerd in een tijd, waarin koninginnen zich als marionetten moesten gedragen. Dat ze af en toe plezier maakte met haar man deugde ook al niet. Gustav zelf schijnt er erg tevreden mee geweest te zijn. Maar vond haar ongeschikt als regentes. Dat kreeg ze laten te horen. Tja, wat moest hij met zulke zure mensen. Ze accepteerden haar immers niet. Een verplicht huwelijk? Niet echt, de man heeft haar zelf uitgekozen en vond haar zeer aantrekkelijk. Uiteraard waren er ook afwijzingen geweest. Zoals Edda Brahe, die later met De la Gardie trouwde. Daar is veel om te doen geweest, omdat Eleonora niet echt in de smaak viel. Toen niet tenminste. De berichten over deze huwelijken zijn evenwel zonder uitzondering positief te noemen. Dus de schade was niet zo groot.

Gustav leefde in een mannenwereld en met hen zou hij het grootste gedeelte van zijn leven doorbrengen. Deze groep was hecht en trouw. Zijn leermeester hoorde er ook bij: Het was jammer voor Eleonora dat ze geen man was, want dan had ze hem vaker kunnen zien. Ze schijnt daar zoveel last van gehad te hebben,dat Gustav haar moeder uitnodigde om bij haar dochter te komen wonen. Het hielp niet echt. Eenmaal lukte het Eleonora om een afspraak te maken tussen alle oorlogen door. Uiteindelijk ging dit ook niet door, want het halve hof moest verhuizen als er een koningin op pad ging. Het verhaal is wel komisch, maar ook wel typisch. Zelfs in die tijd kon een stel een afspraak maken bij vrienden of in een herberg. Maar nee, dat lukte dus niet.